Ons huis staat open voor alle personen die een indicatie hebben voor rusthuisopname, ongeacht hun herkomst en hun ideologische, filosofische of godsdienstige overtuiging.

Onze doelstelling is om aan onze klanten, valide en zorgbehoevende ouderen, een maximaal geïndividualiseerd rusthuisverblijf aan te bieden, met aandacht eh respect voor iedere persoon.

Wij wensen in de eerste plaats goede hoteldiensten aan te bieden, samen met alle noodzakelijke zorgen en met een belangrijk accent op de activiteiten.

Iedere bewoner dient de ruimte te krijgen om op basis van een eigen beslissingsrecht zijn verblijf in ons rusthuis naar eigen inzicht in te richten en te organiseren.

Wij wensen door een kwaliteitsstreven onze werking permanent te verbeteren en door een innovatief beleid ons dienstenaanbod steeds actueel te houden.

Niet enkel onze bewoners, maar ook hun familieleden verdienen onze volle aandacht.
Wij wensen samen te werken en te overleggen met de externe relevante actoren voor het realiseren van onze doelstellingen en opdrachten.

Om steeds een verantwoorde hulp- en dienstverlening mogelijk te kunnen maken, wensen wij een gezond beleid te voeren.
Naar onze medewerkers toe wensen wij een werkomgeving te scheppen die hen in staat stelt zich professioneel te ontplooien. Vrijwilligers, stagairs en studenten kunnen op de nodige ondersteuning rekenen.

Om aan te tonen dat wij onze maatschappelijke taak ter harte nemen, wensen wij, Rusthuis Avondvrede, aan de Afdeling Zorginspectie alle noodzakelijke gegevens ter beschikking te stellen om aan te tonen dat voldaan wordt aan de verschillende van toepassing zijnde regelgevingen.

Ieder mens is een uniek individu dat bij de geboorte een aantal gaven meekrijgt en de vrije keuze heeft om deze gaven al dan niet in gegeven omstandigheden te gebruiken.

Doorheen het leven dat onze residenten meegemaakt hebben, hebben zij vele keuzes moeten maken. Belangrijke keuzes waren de stappen naar zelfstandigheid (voor velen het huwelijk), de stap naar kinderen, de keuze van vrienden en kennissen en de momenten dat men voor zichzelf opkwam.

Door deze keuzes heeft men voor medemensen goede zaken gedaan, was men misschien een held voor sommige mensen en heeft men andere pijn gedaan. Soms moest men zelfs anderen pijn doen om een eigen aanvaardbare levenssituatie op te bouwen.

Ieder leven heeft daardoor zijn goede en zijn kwade dagen gekend.

Op een dag merkte men dat het lichaam niet eeuwig jong bleef, eerst heel geleidelijk, dan steeds verder achteruitgaand.
Dan kwamen de jaren van ervaring, gedeukt, geblutst door het leven. De ene is er vitaal en levenskrachtig door geworden en straalt een innerlijke wijsheid uit. De ander is door en door vermoeid van het leven.

Al onze bewoners hebben een dergelijke levensgeschiedenis meegemaakt. In hun leven hebben zij voor een aantal medemensen een bijzondere betekenis gehad, zowel positief als negatief. Of zij goed gehandeld hebben in hun leven? Dat zijn onze residenten nu voor zichzelf op een rijtje aan het zetten. Momenten van rust worden zo momenten van intens nadenken en filosoferen. Om soms tot pijnlijke conclusies te komen, al is het maar dat men aan iemand zijn verontschuldigingen niet meer kan aanbieden omdat die reeds overleden is. Dan blijft men met een schuldgevoel zitten.

Of men gelovig is of niet, iedere resident maakt zo een proces van innerlijke loutering door. Voor de ene is het de overweging of het leven de moeite waard geweest is, voor de ander is het de overweging of men voldoende met zijn leven gedaan heeft om de volgende stap te zetten. Want binnen enkele jaren worden zij geconfronteerd met de definitieve eindigheid van hun leven hier.

Onze residenten zijn mensen voor wie wij respect moeten opbrengen. Zij hebben meegewerkt aan het opbouwen van een maatschappij voor ons, hebben misschien meegevochten of geleden in de oorlog om de vrijheid van ons land te vrijwaren. Zij hebben een maatschappij geschapen waar iedereen veel meer kansen krijgt om zichzelf te ontplooien.

Aan de andere kant zijn zij opgegroeid met totaal verschillende waarden. In die tijd was de pastoor nog "Mijnheer Pastoor", werd het leven veel meer geregeld door geboden of verboden die niet ter discussie stonden. In een gezin hadden man en vrouw een duidelijkere taak. De vele vrijheden van vandaag zetten hun waardesysteem overhoop. Dit kan aanleiding geven tot vertwijfeling. Terug over diezelfde filosofische vraag: wat is het nut geweest van mijn leven.

Als WZC dienen wij hen in de eerste plaats mogelijkheden aan te reiken om zelf op zoek te gaan naar de zin van hun leven. Dit betekent dat er voldoende aandacht dient besteed te worden aan de innerlijke mens. Dit doorheen individuele gesprekken waarvoor zeker tijd moet worden vrijgemaakt. Wij wensen maximaal ruimte te geven aan zelfontplooiing en het actieve leven te stimuleren.

Daarom vinden wij het belangrijk dat onze residenten maximaal keuzes kunnen blijven maken. Een gans leven hebben zij dit, al dan niet met succes, moeten doen. Hun wijsheid die hierdoor opgebouwd is, stelt hen in staat om veel bewuster dan jongere mensen keuzes te maken. Wie zijn wij om voor hen te beslissen? Daardoor dient het institutionele in ons WZC maximaal teruggedrongen te worden en waar mogelijk dienen keuzemomenten ingebouwd te worden. Hierdoor kan iedere resident een maximale individuele vrijheid behouden, gezond of zorgbehoevend. Ons WZC wil een plaats zijn waar leven toegevoegd wordt aan het leven. Verpleging en verzorging dienen er in de eerste plaats op gericht te zijn dat onze bewoners hun fysieke mogelijkheden behouden of zelfs verbeteren. Kinesitherapie, ergotherapie, animatie e.a. dienen elk hun bijdrage hiertoe te leveren. Gaat het niet om de lichamelijke functies in stand te houden, dan dienen zoveel mogelijk hulpmiddelen geschapen gebruikt te worden om de zelfstandigheid van onze bewoners maximaal te behouden.

Die zelfstandigheid kunnen onze residenten dan gebruiken om hun leven blijvend te organiseren. Dit organiseren houdt in dat zij recht op informatie hebben, zowel over zichzelf als over het gebeuren in ons WZC en dat zij inspraak en klachtenrecht hebben inzake het ganse gebeuren in ons huis.

De materiële omstandigheden van het verblijf in huis dienen ook op deze zelfstandigheid gericht te zijn. Men kan zich bijvoorbeeld alleen goed voelen wanneer men zich in een nette en aangenaam ingerichte omgeving bevindt, wanneer men kan beschikken over lekkere en gezonde voeding. Die omgeving dient hen een gevoel van geborgenheid te geven, zodat zij weten dat er steeds iemand klaarstaat wanneer dat nodig is. Die omgeving dient ook aandacht te hebben voor al hun waarden, hun rechten en overtuigingen te respecteren, of zij nu autochtoon of allochtoon zijn.

De familie van onze residenten en hun directe kennissen dienen eveneens een ruime aandacht van ons te krijgen. In de eerste plaats omdat zij waardevol zijn voor onze bewoners, omdat zij een reeks vragen hebben na een opname in ons WZC en de kans moeten krijgen om hieromtrent vragen te stellen, sommigen hebben echter een schuldgevoel omdat zij niet meer voldoende voor hun vader of moeder kunnen zorgen. Doorheen een aantal activiteiten wensen wij hen extra ondersteuning te geven en hen duidelijk te maken dat het gevoel dat een bezoek aan vader of moeder geen negatieve confrontatie met hun eigen gevoelens hoeft te zijn.

Deze waarden willen wij maximaal delen, met bewoners, met hun familieleden, met de beheers instantie, met de directie en met alle medewerkers. Uiteindelijk willen wij de boodschap van leven aan het leven toevoegen, uitdragen naar onze hele lokale gemeenschap.

Bijzondere aandacht wensen wij uit te laten gaan naar hen die een hoop van de hierboven beschreven gevoelens niet meer kunnen uiten omdat de lichamelijke of de geestelijke vermogens dit niet meer toelaten. Voor hen willen wij ons met het grootste respect voor hun persoonlijkheid blijven inzetten om blijvend op zoek te gaan naar hun mogelijkheden en wensen wij kansen te scheppen om, hoe moeilijk ook, hun persoonlijkheid verder te uiten en te beleven.

Samenvattend wensen wij leven aan het leven wensen toe te voegen.
Hierdoor hebben wij: